پروپوزال (94387)

---

شرح پروژه

سلام وقتتون بخیر.

من چند تا فایل براتون میفرستم همراه با دوتا ویس که توضیح داده باید چه کاری انجام بشه..

لطفا گوش میدید که ببینید انجام میدید یا نه.؟؟

چون کار ساده ایه

عنوان:

مقایسه مدیریت لیبرال و محدودکننده مایعات در بیماران بدحال و انتوبه: تأثیر بر مرگ‌ومیر، عملکرد اندام‌ها و طول مدت بستری در ICU

⸻

مقدمه:

مدیریت مایعات در بیماران بدحال، به‌ویژه آن‌هایی که نیاز به تهویه مکانیکی دارند، یکی از ارکان اساسی در پزشکی مراقبت‌های ویژه محسوب می‌شود. تعادل بین احیای کافی و خطرات ناشی از حجم بیش از حد مایعات، چالشی مهم بوده و تأثیر چشمگیری بر پیامدهای بیماران دارد. در دهه‌های اخیر، رویکرد مدیریت مایعات در بیماران بدحال تکامل یافته است و شواهد نشان داده‌اند که هم کمبود احیا و هم احیای بیش‌ازحد می‌توانند منجر به پیامدهای نامطلوب شوند. این امر منجر به بحث و جدل در مورد استفاده از استراتژی‌های مدیریت مایعات به‌صورت لیبرال (آزادانه) یا محدودکننده شده است، به‌ویژه در بیماران انتوبه که در معرض خطر بیشتری برای عوارضی مانند سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS)، فشار داخل شکمی (IAH) و آسیب حاد کلیوی (AKI) قرار دارند.

هدف از این مطالعه، بررسی پیامدهای استفاده از استراتژی لیبرال در مقایسه با استراتژی محدودکننده مدیریت مایعات در بیماران بدحال و انتوبه است، با تمرکز ویژه بر مرگ‌ومیر، عملکرد اندام‌ها و مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU).

احیای مایعات در مراحل اولیه بیماری‌های بحرانی برای بازگرداندن حجم داخل عروقی، بهبود برون‌ده قلبی و اطمینان از پرفیوژن مناسب بافتی ضروری است. بااین‌حال، تجویز بیش‌ازحد مایعات می‌تواند به تجمع مایعات و در نهایت پیامدهای نامطلوب از جمله افزایش میزان مرگ‌ومیر، طولانی شدن مدت تهویه مکانیکی و افزایش نرخ اختلال عملکرد ارگان‌ها منجر شود. سندرم تجمع مایعات (Fluid Accumulation Syndrome - FAS) به‌عنوان شرایطی تعریف می‌شود که در آن تجمع مایعات در بدن، همراه با بروز نارسایی‌های جدید ارگان‌ها رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند بر سیستم‌های مختلف بدن از جمله ریه‌ها، قلب و دستگاه گوارش تأثیر منفی بگذارد.

مطالعات مختلف نشان داده‌اند که مدیریت نامناسب مایعات می‌تواند منجر به عوارض شدیدی در بیماران بدحال شود. به‌عنوان مثال، در بیماران مبتلا به سپسیس و شوک سپتیک، افزایش نفوذپذیری مویرگ‌ها و نشت مایعات منجر به افزایش بار مایعات خارج عروقی شده و این امر می‌تواند باعث تشدید نارسایی‌های ارگان‌ها شود. به همین دلیل، استراتژی‌های جدیدی مانند “دی-رزاسیتاسیون” (De-resuscitation) یا مدیریت محافظه‌کارانه مایعات در مراحل دیرهنگام بیماری مورد توجه قرار گرفته‌اند. این استراتژی‌ها بر کاهش تدریجی حجم مایعات اضافی بدن از طریق محدودیت دریافت مایعات، استفاده از داروهای مدر (دیورتیک) و در موارد شدید، استفاده از جایگزینی کلیوی (RRT) تمرکز دارند.

علی‌رغم شواهد رو به رشد در مورد اثرات منفی تجمع مایعات، هنوز توافق جهانی درباره استراتژی بهینه برای مدیریت مایعات در بیماران بدحال، به‌ویژه در بیماران انتوبه، وجود ندارد. پژوهش‌های متعددی به بررسی تأثیر حجم مثبت مایعات بر پیامدهای بیماران پرداخته‌اند. به‌عنوان نمونه، مطالعات نشان داده‌اند که تعادل مثبت مایعات در ۷۲ ساعت اول بستری در ICU با افزایش میزان مرگ‌ومیر مرتبط است. در مقابل، مطالعاتی که از استراتژی‌های محدودکننده مایعات استفاده کرده‌اند، نشان داده‌اند که کاهش میزان مایعات دریافتی می‌تواند بهبود عملکرد اندام‌ها و کاهش مدت زمان تهویه مکانیکی را به دنبال داشته باشد، بدون آنکه خطر عوارض جدی افزایش یابد.

با توجه به شکاف‌های موجود در دانش کنونی، این مطالعه به مقایسه پیامدهای مدیریت لیبرال و محدودکننده مایعات در بیماران بدحال انتوبه خواهد پرداخت. نتایج این مطالعه می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد استراتژی بهینه مدیریت مایعات ارائه دهد و به بهبود استانداردهای مراقبت از بیماران بدحال کمک کند.

⸻

اهداف مطالعه:

هدف اصلی:

بررسی تأثیر مدیریت لیبرال در مقایسه با مدیریت محدودکننده مایعات بر پیامدهای کلیدی بیماران بدحال و انتوبه.

اهداف فرعی:

1. مقایسه میزان مرگ‌ومیر در دو گروه.

2. بررسی تأثیر استراتژی‌های مختلف مدیریت مایعات بر طول مدت تهویه مکانیکی.

3. ارزیابی بروز ARDS، AKI و IAH در بیماران تحت دو استراتژی مدیریتی.

4. بررسی تأثیر تعادل مایعات بر مدت بستری در ICU.

⸻

روش‌شناسی:

طراحی مطالعه:

این مطالعه یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر خواهد بود که طی 12 ماه در یک واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) انجام خواهد شد. در این مطالعه، بیماران بر اساس استراتژی مدیریت مایعات به دو گروه تقسیم می‌شوند:

1. گروه لیبرال: بیماران با هدف حفظ یا افزایش حجم داخل عروقی، مایعات بیشتری دریافت می‌کنند (تعادل تجمعی مایعات > 2.5 لیتر در 72 ساعت اول).

2. گروه محدودکننده: میزان مایعات دریافتی کاهش یافته و هدف تعادل خنثی یا منفی مایعات خواهد بود (≤2.5 لیتر در 72 ساعت اول).

⸻

تحلیل آماری:

شاخص‌های اصلی:

• مرگ‌ومیر 28 روزه به‌عنوان شاخص اصلی.

• مدت تهویه مکانیکی، بروز ARDS/AKI، طول بستری در ICU به‌عنوان شاخص‌های ثانویه.

روش‌های آماری:

• متغیرهای پیوسته با آزمون t مستقل یا Mann-Whitney U مقایسه خواهند شد.

• متغیرهای کیفی با آزمون کای دو یا Fisher’s exact مقایسه خواهند شد.

• برای تنظیم عوامل مخدوش‌کننده، از رگرسیون لجستیک چندمتغیره استفاده خواهد شد.

• برای مقایسه بقای بیماران، منحنی Kaplan-Meier استفاده خواهد شد.

⸻

ملاحظات اخلاقی:

• کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی گلستان این مطالعه را تصویب خواهد کرد.

• رضایت آگاهانه از بیماران یا نمایندگان قانونی آن‌ها دریافت خواهد شد.

• محرمانگی داده‌ها رعایت شده و تمامی اطلاعات به‌صورت ناشناس ثبت خواهند شد.

⸻

نتیجه‌گیری:

این مطالعه اطلاعات ارزشمندی درباره تأثیر مدیریت لیبرال و محدودکننده مایعات بر پیامدهای بیماران بدحال و انتوبه ارائه خواهد کرد. یافته‌های این تحقیق می‌توانند به بهبود استانداردهای مراقبت از بیماران بدحال کمک کرده و استراتژی‌های بهینه برای مدیریت مایعات را تعیین کنند.

2238

این پروژه شامل 6 فایل مهم است، لطفا قبل از ارسال پیشنهاد حتما نسبت به بررسی این فایل اقدام فرمایید.

مهارت ها و تخصص های مورد نیاز

---

---